დაბერების ტენდენციები

ისტორიის ფონი

იტალია ერთ-ერთ ქვეყნად ითვლება, სადაც მოსახლეობის დაბერების ყველაზე სერიოზული მაჩვენებელია. ბოლო ათი წლის განმავლობაში იტალიის მაცხოვრებლების საშუალო ასაკი 43-დან 45.7 წლამდე გაიზარდა, მამაკაცების სიცოცხლის ხანგრძლივობამ 81 წელს, ქალების სიცოცხლის ხანგრძლივობამ 85.3 წელს მიაღწია, ხოლო 65 წელს გადაცილებული მოსახლეობის წილი 23.2%-მდე გაიზარდა.

მონაცემები აჩვენებს, რომ 2017 წლის 1 იანვრის მდგომარეობით, იტალიის მთლიანი მოსახლეობა 60.57 მილიონი იყო, რაც გასული წლის ანალოგიურ პერიოდთან შედარებით 86 000-ით ნაკლებია და 2007 წლიდან ცხრა წლის განმავლობაში უარყოფითი ზრდაა. 2016 წელს ახალი დაბადებები წინა წლის 486 000-დან 474 000-მდე შემცირდა, ხოლო გარდაცვლილთა რიცხვი 648 000-დან 608 000-მდე შემცირდა. 2016 წელს 115 000-ზე მეტი იტალიელი ემიგრაციაში წავიდა საზღვარგარეთ, რაც 2015 წელთან შედარებით 12.6%-იან ზრდას წარმოადგენს.

ანგარიშში აღნიშნულია, რომ იტალიის მოსახლეობის დაბერების პროცესი გრძელდება. 2016 წელს 65 წელზე უფროსი ასაკის მოსახლეობამ 13.5 მილიონს გადააჭარბა, რაც ქვეყნის მთლიანი მოსახლეობის 22.3%-ს შეადგენს, რაც წინა წელთან შედარებით 0.3%-ით მეტია. ამავდროულად, იტალიელი მამაკაცების სიცოცხლის საშუალო ხანგრძლივობა 2016 წელს წინა წლის 80.1 წლიდან 80.6 წლამდე გაიზარდა, ხოლო ქალების - 84.6 წლიდან 85.1 წლამდე. გარდა ამისა, იტალიაში შვილოსნობის უნარის მქონე ქალების საშუალო ასაკი 2016 წელს 31.7 წლამდე გაიზარდა, ხოლო შობადობის საშუალო მაჩვენებელი გასული წლის 1.35-დან 1.34 წლამდე შემცირდა.

2019 წლის სტატისტიკის მიხედვით, იტალია მსოფლიოში სიბერის მხრივ მეორე ქვეყანაა. იტალიის მოსახლეობა დაახლოებით 59,5 მილიონს შეადგენს, რომელთაგან დაახლოებით 28,6% 60 წელზე მეტი ასაკისაა, ხოლო 22,4% - 65 წელზე მეტი ასაკის. იტალიაში ყოველი 5 ადამიანიდან 1 65 წელზე მეტი ასაკისაა. გერმანია მსოფლიოში სიბერის მხრივ მესამე ქვეყანაა. გერმანიის მოსახლეობა დაახლოებით 83,15 მილიონს შეადგენს, რომელთაგან 60 წელზე მეტი ასაკის მოსახლეობა დაახლოებით 27,4%-ს, ხოლო 65 წელზე მეტი ასაკის მოსახლეობა დაახლოებით 21,1%-ს შეადგენს.

უახლესი გამოკითხვა

იტალიის ცენტრალური სტატისტიკის სამსახურის მიერ გამოქვეყნებული უახლესი ანგარიშის თანახმად, იტალიის მოსახლეობა, სავარაუდოდ, 2070 წელს დაახლოებით 47.6 მილიონამდე შემცირდება, რაც 2020 წლის იანვართან შედარებით დაახლოებით 20%-ით ნაკლებია. ადგილობრივი იტალიური მედია 27-ში იტყობინება, რომ 2020 წლის იანვარში იტალიის მოსახლეობა დაახლოებით 59.6 მილიონს შეადგენდა და მოსალოდნელია, რომ ეს რიცხვი 2030 წელს დაახლოებით 58 მილიონამდე, ხოლო 2050 წელს დაახლოებით 54.1 მილიონამდე შემცირდება.

მოსახლეობის შემცირების გარდა, იტალიის მოსახლეობის დაბერების იგნორირება შეუძლებელია. სტატისტიკის ცენტრალური ბიუროს პროგნოზით, 2020-დან 2050 წლამდე იტალიელების საშუალო ასაკი 45.7 წლიდან 50.7 წლამდე გაიზრდება; 65 წელზე უფროსი ასაკის ადამიანების წილი მთლიან მოსახლეობაში 23.2%-დან 35%-მდე გაიზრდება; 14 წლამდე ასაკის ადამიანების წილი 13%-დან არაუმეტეს 12%-მდე გაიზრდება; შრომისუნარიანი მოსახლეობის წილი 63%-დან 53%-მდე შემცირდება. იტალიაში შობადობის მაჩვენებელი ევროპის ქვეყნებს შორის მრავალი წლის განმავლობაში დაბალ დონეზე იყო. 2007 წლიდან მოყოლებული, იტალიის მოსახლეობის სიკვდილიანობის მაჩვენებელი ყოველწლიურად შობადობას აჭარბებს.

იტალიის შრომის კონფედერაციის კვლევითი ინსტიტუტის განცხადებით, მოსახლეობის დაბერება სერიოზულ გავლენას მოახდენს ქვეყნის შრომის ბაზარზე. 20 წელიწადში იტალიის 16-დან 63 წლამდე ასაკის შრომისუნარიანი მოსახლეობა 6.8 მილიონით შემცირდება, ხოლო 15 წლამდე და 64 წელს გადაცილებული არასამუშაო ასაკის მოსახლეობა 3.8 მილიონით გაიზრდება.

2021 წელს იტალიურმა მედიამ გაავრცელა ინფორმაცია, რომ ამჟამად 65 წელზე უფროსი ასაკის იტალიელების რაოდენობა 1,5-ჯერ აღემატება 14 წლამდე ასაკის ახალგაზრდების რაოდენობას, ხოლო 2030 წლისთვის ეს პროპორცია 2,07-ჯერ გაიზრდება. დაბერებული საზოგადოების დემოგრაფიული სტრუქტურის ცვლილებებმა სერიოზული გამოწვევები შეუქმნა იტალიის პოლიტიკას, ეკონომიკასა და საზოგადოებას.

დაბერებული მოსახლეობის ზრდამ გარკვეული სოციალური პრობლემები მოიტანა. მაგალითად, ხანდაზმული ამომრჩევლების საზოგადოებრივი აზრის მიდრეკილება გავლენას ახდენს ეროვნული პოლიტიკის დონეზე და ცვლის იტალიის სოციალურ-ეკონომიკურ ტენდენციას. გარდა ამისა, იტალიელებს აქვთ ოჯახის ძლიერი განცდა და ხანდაზმულებზე ზრუნვა ოჯახის პასუხისმგებლობად აღიქმება. იტალიაში მოხუცებულთა სახლებისა და სახლში მოვლის სერვისების წილი მაღალი არ არის და სამთავრობო უწყებები და საზოგადოება მხოლოდ მაშინ ჩაერევა, როდესაც ისინი დაცარიელებულ და მარტოხელა მოხუცებს სჭირდებათ. ამიტომ, დაბერებული მოსახლეობის ჯანმრთელობის მდგომარეობა და ყოველდღიური მოვლა სულ უფრო მნიშვნელოვან საკითხად იქცა იტალიურ საზოგადოებაში. იტალიურმა საინფორმაციო სააგენტო ANSA-მ მოიყვანა იტალიის ჯანმრთელობის ობსერვატორიის უახლესი მონაცემები, რომლებიც აჩვენებს, რომ 2028 წლისთვის იტალიაში დაახლოებით 6.3 მილიონი ხანდაზმული ადამიანი დაკარგავს დამოუკიდებლობას, რაც სერიოზულ სოციალურ პრობლემებს მოიტანს, როგორიცაა არასაკმარისი მოვლა. ამავდროულად, იტალიაში ხანდაზმულთა წილი, რომლებიც დეპრესიით იტანჯებიან, და ხანდაზმული მოსახლეობის განქორწინების შემთხვევები, რომლებიც ოჯახებს რეორგანიზებენ, ბოლო წლებში იზრდება.

მოსახლეობის პირამიდები - იტალიის მოსახლეობის პირამიდა 2022 წელს

IT იტალია

2022 წლის მონაცემებით, იტალიის მოსახლეობის განაწილება ასეთია:

მთლიანი მოსახლეობა	59,119,400	100%
არასრულწლოვანი მოსახლეობა	7,416,450	12.54%
სამუშაო ასაკის მოსახლეობა	37.601.842	63.60%
ხანდაზმული მოსახლეობა	14,101.108	23.85%

2032 წელს შრომისუნარიანი მოსახლეობა მთლიანი მოსახლეობის 60%-ზე ნაკლები იქნება. 2024 წლისთვის ხანდაზმული მოსახლეობა მოზარდ მოსახლეობას ორჯერ მეტად გაზრდის. მთლიანი მოსახლეობის პიკს 2014 წელს მიაღწია, როდესაც 60,347,844 ადამიანი იყო.

2050 წელს ხანდაზმული მოსახლეობა იტალიის მოსახლეობის 37.09%-ს შეადგენს და მოსახლეობის დაბერების პრობლემა სერიოზულია.] მსოფლიო ბანკის გლობალური სტატისტიკა]

სურათი 2 [მსოფლიო ბანკის გლობალური სტატისტიკა]

ისტორიის ფონი

გერმანიაში ხანგრძლივი დაბერების პროცესი XIX საუკუნის მეორე ნახევარში დაიწყო. 1930 წელს მისი 65 წლის და უფროსი ასაკის მოსახლეობა მთლიანი მოსახლეობის 7%-ს შეადგენდა, რაც იმაზე მიუთითებდა, რომ გერმანიამ დაბერებულ საზოგადოებაში შესვლის საკითხში ლიდერობა აიღო. მას შემდეგ ხანდაზმულთა წილი კვლავ იზრდება. 1930 წლიდან 1975 წლამდე 45 წლის განმავლობაში, გერმანიის 65 წლის და უფროსი ასაკის მოსახლეობის წილი 7%-დან 14%-მდე გაიზარდა.

გერმანიის ეკონომიკური მდგომარეობა მოსახლეობის დაბერების მიმართ უფრო ტოლერანტულია, ამიტომ მისი საპენსიო დაზღვევის განაკვეთები და პენსიების დონე შედარებით მაღალია. სტატისტიკის თანახმად, გერმანიაში 1997 და 1998 წლებში საპენსიო დაზღვევის პრემიის განაკვეთი 20.3%-ს აღწევდა. მისი ძლიერი ეკონომიკური ბაზა მას მაღალი საპენსიო ხარჯების შესანარჩუნებლად კაპიტალს აძლევს. თუმცა, მოსახლეობის დაბერების გაღრმავება და სიცოცხლის ხანგრძლივობის ზრდა გარდაუვლად გამოიწვევს პენსიონერთა რაოდენობის და მათ მიერ მიღებული წლების რაოდენობის ზრდას. ამჟამინდელ ეკონომიკურ სიტუაციაშიც კი საეჭვოა, შეინარჩუნოს თუ არა შეღავათების საწყისი მაღალი დონე. თუ ეკონომიკური მდგომარეობა გაუარესდება და მაღალი კეთილდღეობის სიმყარე პენსიის დონის მკვეთრად შემცირებას გაართულებს, ვეფხვზე ჯირითი რთული იქნება. გერმანიამ ეს იცის და 1999 წლის საპენსიო რეფორმის აქტით სცადა პენსიის ჭარბი დონის შემცირება, პენსიის გაანგარიშების ფორმულაში მოსახლეობის განვითარების კოეფიციენტის დამატებით და ამავდროულად, პენსიის დონის კლების ზომიერების უზრუნველყოფა / პენსიის ოქროს დონის გარანტიის პუნქტი 0 სტანდარტული პენსიის დონის გარანტირებისთვის.

უახლესი გამოკითხვა

2020 წელს გერმანიის მოსახლეობა 83,155 მილიონს შეადგენს, ბუნებრივი ზრდის ტემპი -2.5‰-ია, რაც 0.9 პროცენტული პუნქტით ნაკლებია 1964 წლის ბეიბი ბუმის პერიოდთან შედარებით. ზედიზედ 48 წლის განმავლობაში ახალი მოსახლეობა ვერ ახერხებდა სიკვდილიანობის სხვაობის კომპენსირებას და ძირითადად იმიგრანტებსა და მეორე თაობის იმიგრანტებზე იყო დამოკიდებული, როგორც მოსახლეობის ზრდის წყარო. მოსალოდნელია, რომ გერმანიის მოსახლეობა 2060 წლისთვის 2020 წელთან შედარებით დაახლოებით 6%-ით შემცირდება. 2020 წელს გერმანიაში გარდაცვალების მაჩვენებელი 212 000-ით მეტი იყო, ვიდრე დაბადებული, 2019 წლის 161 000-თან შედარებით და ბუნებრივი ზრდის სხვაობა გაფართოვდა. გერმანიის ფედერალური სტატისტიკის სამსახურის მონაცემებით, ახალი გვირგვინის ეპიდემიის გავლენის გამო 2020 წელს გერმანიის მოსახლეობის სიკვდილიანობის მაჩვენებლის ზრდის მიუხედავად, ხანდაზმული ადამიანების რიცხვი კვლავ იზრდება. 80 წელს გადაცილებული მოსახლეობა წინა წელთან შედარებით 4.5%-ით გაიზარდა და 5.9 მილიონს მიაღწია, რამაც პენსიებზე, ოქროსა და ჯანდაცვის ხარჯებზე იმოქმედა.

მსოფლიო ბანკის მონაცემებით, 1950 წლიდან 2020 წლამდე გერმანიაში 65 წლის და უფროსი ასაკის მოსახლეობის წილი 9.7%-დან 21.9%-მდე გაიზარდა, რაც აღემატება შეერთებული შტატების, ჰონგ-კონგის, ჩინეთისა და საფრანგეთის 16.6%-იან, 18.2%-იან, 18.7%-იან და 20.8%-იან მაჩვენებლებს. ის მსოფლიოში მეექვსე ადგილზეა და მოსალოდნელია, რომ 2060 წლისთვის 28.5%-ს მიაღწევს. საშუალო ასაკის თვალსაზრისით, CIA World Factbook-ის მონაცემების თანახმად, გერმანიაში საშუალო ასაკი 1970-2020 წლებში 34.2 წლიდან 47.8 წლამდე გაიზარდა, რაც მსოფლიოში მეოთხე ადგილს იკავებს, ოდნავ დაბალია იაპონიის 48.7 წელზე და გაცილებით მაღალია, ვიდრე იტალიაში, საფრანგეთში, დიდ ბრიტანეთსა და შეერთებულ შტატებში. დაბერების სიჩქარის თვალსაზრისით, გერმანია მეორე ადგილზეა მხოლოდ იაპონიის შემდეგ და პირველ ადგილზეა დასავლეთის ქვეყნებში. გერმანიას 40 წელი დასჭირდა, რომ 65 წლის და უფროსი ასაკის მოსახლეობის 7%-ზე მეტი ასაკის მოსახლეობის დაბერებიდან 14%-ზე მეტ ღრმა დაბერებაზე გადასულიყო, ხოლო შეერთებულ შტატებში, საფრანგეთში, გაერთიანებულ სამეფოსა და იაპონიაში - 65, 126, 46, 24 წელზე.

გერმანიის ფედერალური სტატისტიკის სამსახურის მიერ 2020 წლის 27 რიცხვში გამოქვეყნებული უახლესი დემოგრაფიული მონაცემების თანახმად, 2019 წლის ბოლოსთვის გერმანიაში 65 წლის და უფროსი ასაკის 17,7 მილიონი ხანდაზმული ადამიანი ცხოვრობდა, რაც მთლიანი მოსახლეობის 21,4%-ს შეადგენს. გერმანიის ხანდაზმული მოსახლეობა ბოლო 20 წლის განმავლობაში 36,6%-ით გაიზარდა. 1997 წლის ბოლოს გერმანიაში 65 წლის და უფროსი ასაკის ხანდაზმული მოსახლეობა 13 მილიონს შეადგენდა, რაც მთლიანი მოსახლეობის 15,8%-ს შეადგენდა.

ქალები გერმანიის 65 წლის და უფროსი ასაკის მოსახლეობის 56.4%-ს შეადგენდნენ, 1997 წლის ბოლოს კი ეს მაჩვენებელი 63% იყო. ევროკავშირის ქვეყნებს შორის გერმანია შედარებით სერიოზული დაბერების მქონე ქვეყანაა. ევროკავშირში 65 წლის და უფროსი ასაკის მოსახლეობის საშუალო წილი მთლიანი მოსახლეობის 19.4%-ს შეადგენს, მხოლოდ იტალია და საბერძნეთია გერმანიაზე ოდნავ უფროსი.

დაბერების ტენდენციასთან ერთად, გერმანიაში მედდების სერიოზული დეფიციტია. ადგილობრივი მედიის ცნობით, გერმანიაში ამჟამად თითქმის 1 მილიონი მედდის თანამშრომელია და მედდების სამუშაო უზარმაზარია. 2017 წლის ბოლოს გერმანიაში დაახლოებით 2.9 მილიონ ადამიანს სჭირდებოდა მოვლა, ხოლო 2030 წლისთვის, სავარაუდოდ, 4.1 მილიონ ადამიანს დასჭირდება მოვლა.

2020 წლის ივლისში გერმანიის მთავრობამ გამოაცხადა მედდების ხელფასების გაზრდის, სამუშაო პირობების გაუმჯობესებისა და მედდების მომზადების გაძლიერების გეგმები. ჯანდაცვის მინისტრმა იენს შპანმა ასევე განაცხადა, რომ საზღვარგარეთიდან მეტი მედდის დაქირავების გეგმები არსებობს.

2019 წლის დეკემბერში, გერმანიაში 4.13 მილიონ ადამიანს დასჭირდა გრძელვადიანი მოვლა, როგორც ეს განსაზღვრულია „გრძელვადიანი მოვლის დაზღვევის შესახებ“ კანონით, რაც 710 000 ადამიანით ანუ 21%-ით მნიშვნელოვანი ზრდაა 2017 წლის დეკემბერში დაფიქსირებულ 3.41 მილიონ ადამიანთან შედარებით.

გრძელვადიანი მოვლის ახალი, უფრო ფართო კონცეფციის ცნობადობის ზრდასთან და კომბინირებული დაბერების გაღრმავებასთან ერთად, მოვლის საჭიროების მქონე ადამიანების რიცხვი წლიდან წლამდე გაიზრდება. რაც შეეხება საექთნო მოვლაში ჩართული პერსონალის რაოდენობას, 2017 წელს გერმანიაში მოხუცებულთა თავშესაფრებში 764 000 საექთნო თანამშრომელი იყო, ხოლო სახლში მოვლაში - 390 000, სულ 1,155 მილიონი, რაც გაცილებით ნაკლებია იმ 3,41 მილიონთან შედარებით, რომლებსაც იმ წელს საექთნო მომსახურება სჭირდებოდათ.

საცხოვრებელი ადგილის სიახლოვეს ჯანდაცვის დაწესებულებებისა და სამედიცინო დაწესებულებების განაწილებიდან გამომდინარე, 2019 წელს გერმანიაში ექთნური მომსახურების საჭიროების მქონე ადამიანების დაახლოებით 67% ოჯახურ გარემოში ცხოვრობდა და მათზე ზრუნავდნენ ნათესავები ან ამბულატორიული მომსახურების მიმწოდებელი პროფესიონალები. თუმცა, ბერლინის დემოგრაფიული ინსტიტუტის მონაცემებით, გერმანელი ბეიბი ბუმერების 76 პროცენტზე მეტი უპირატესობას ანიჭებს დამოუკიდებლობის შენარჩუნებას და საცხოვრებელ ადგილას თავისუფლად გადაადგილებას, ვიდრე უბრალოდ სახლში მოვლას. ამავდროულად, თემში ხანდაზმულთა 35% მიიჩნევს, რომ სულ უფრო და უფრო მნიშვნელოვანია ოჯახის ექიმისა და სამედიცინო მარაგების სრული მაღაზიის ქონა ფეხით ან სატრანსპორტო საშუალებებით მოკლე მანძილზე გადაადგილებისას. განსაკუთრებით აღმოსავლეთ გერმანიასა და სოფლის რაიონებში, სამედიცინო ფილიალებისა და ჯანდაცვის ცენტრების განაწილების სიმჭიდროვე განვითარებულ დასავლეთ რეგიონებთან შედარებით 60%-ზე ნაკლებია და პროფესიონალი ექთნების დეფიციტი დაბერებასთან ერთად სულ უფრო სერიოზული გახდება.

მოსახლეობის პირამიდები - გერმანიის მოსახლეობის პირამიდა 2022 წელს

DE გერმანია

2022 წლის მონაცემებით, გერმანიის მოსახლეობის განაწილება ასეთია:

სულ მოსახლეობა	83,426,788	100%
არასრულწლოვანი მოსახლეობა	11.626.786	13.94%
მუშაობს ასაკი მოსახლეობა	53,221,159	63.79%
ხანდაზმულები მოსახლეობა	18,578,843	22.27%

2030 წელს შრომისუნარიანი მოსახლეობა მთლიანი მოსახლეობის 60%-ზე ნაკლები იქნება. 2033 წლისთვის ხანდაზმული მოსახლეობა მოზარდ მოსახლეობასთან შედარებით ორჯერ მეტს შეადგენს. მთლიანი მოსახლეობა პიკს 2022 წელს მიაღწევს, 83,426,788-ს.

2050 წელს ხანდაზმული მოსახლეობა გერმანიის მოსახლეობის 30.43%-ს შეადგენს და მოსახლეობის დაბერების პრობლემა სერიოზულია. [მსოფლიო ბანკის გლობალური სტატისტიკა]

სურათი 2 [მსოფლიო ბანკის გლობალური სტატისტიკა]

ისტორიის ფონი

1991 წელს საბჭოთა კავშირის დაშლის შემდეგ, რუსეთის მოსახლეობა მრავალი ეკონომიკური და სოციალური მიზეზის გამო მცირდება. 1993 წელს რუსეთის მოსახლეობა 148.6 მილიონს შეადგენდა, ხოლო 2008 წელს დაახლოებით 142.8 მილიონამდე შემცირდა, რაც თითქმის 6 მილიონით შემცირებას წარმოადგენს. 1992 წლიდან 2008 წლამდე რუსეთის მთლიანი მოსახლეობა 148.5 მილიონიდან 142.7 მილიონამდე შემცირდა, რაც დაახლოებით 5.8 მილიონი ადამიანით შემცირებას წარმოადგენს.

2013 წელს რუსეთში დამოუკიდებლობის მოპოვების შემდეგ პირველად დაფიქსირდა მოსახლეობის ბუნებრივი ზრდა, დაბადებით 22 900-ით მეტი გარდაცვლილთა რიცხვზე. 2015 წელს რუსეთის მთლიანი მოსახლეობა 146,3 მილიონამდე გაიზარდა, რითაც „რუსეთის ფედერაციის 2025 წლამდე მოსახლეობის პოლიტიკის კონცეფციის“ მიზნები და ამოცანები გრაფიკზე ადრე შესრულდა. 2017 წელს რუსეთის მთლიანი მოსახლეობა 146,88 მილიონამდე გაიზარდა, რაც საბჭოთა კავშირის დაშლის შემდეგ რუსეთის მოსახლეობის სიდიდით მეორე მაჩვენებელია.

თუმცა, რუსეთის მოსახლეობის შემცირების გამომწვევი ეკონომიკური და სოციალური ფაქტორები ფუნდამენტურად არ გაუმჯობესებულა და ხანმოკლე შემსუბუქების შემდეგ მოსახლეობაზე ზეწოლა კვლავ დაბრუნდა. 2018 წლიდან რუსეთის მოსახლეობა კვლავ შემცირდა და კლება სულ უფრო და უფრო მკვეთრი გახდა.

საერთაშორისო პრაქტიკის თანახმად, როდესაც ქვეყნის 60 წელზე უფროსი ასაკის ხანდაზმული მოსახლეობა მთლიანი მოსახლეობის 10%-ს შეადგენს, ან 65 წელზე უფროსი ასაკის ხანდაზმული მოსახლეობა მთლიანი მოსახლეობის 7%-ს აღწევს, ეს ნიშნავს, რომ ქვეყანამ დაიწყო დაბერების საზოგადოებაში შესვლა. „რუსეთის... ხანდაზმულთა დამოკიდებულების კოეფიციენტი 34%-დან 36%-მდე მაღალია. იმავე პერიოდში მსოფლიოში სერიოზული დაბერების ტენდენციის მქონე ქვეყნებში ხანდაზმულთა დამოკიდებულების კოეფიციენტებია: იაპონიაში 17.2%-დან 24.2%-მდე, დიდ ბრიტანეთში 24.1%-დან 24.3%-მდე და გერმანიაში 21.7%. %~23.7%, საფრანგეთში 21.3%-დან 24.8%-მდე. საერთაშორისო შედარების მიხედვით, რუსეთში ხანდაზმულთა დამოკიდებულების კოეფიციენტი ძალიან მაღალ დონეზეა, რაც იმაზე მიუთითებს, რომ რუსეთის მოსახლეობის დაბერების ხარისხი ძალიან სერიოზულია.“ 2005 წლის იანვრის მონაცემებით, რუსეთის 60 წელზე უფროსი ასაკის მოსახლეობა მთლიანი მოსახლეობის 17.33%-ს შეადგენს, ხოლო 65 წელზე უფროსი ასაკის მოსახლეობა მთლიანი მოსახლეობის 13.72%-ს. ამრიგად, რუსეთი უკვე ნამდვილი დაბერების ტენდენციის მქონე ქვეყანაა.

2018 და 2019 წლებში მცირედი კლების შემდეგ, რუსეთის დემოგრაფიულმა მდგომარეობამ უჩვეულოდ მძიმე 2020 წელი დაიწყო. ახალი კორონავირუსის ეპიდემიის შედეგად, 2020 წელს გარდაცვლილთა რიცხვი 2019 წელთან შედარებით 18%-ით გაიზარდა და დაახლოებით 2,139 მილიონს მიაღწია, საიდანაც დაახლოებით 104,000 სიკვდილი პირდაპირ გამოწვეული იყო ახალი კორონავირუსით. ამავე პერიოდში რუსეთში დაბადებულთა რაოდენობა დაახლოებით 1,437 მილიონი იყო, რაც 2019 წელთან შედარებით 44,600-ით ნაკლებია. დაბადებულთა რიცხვზე გაცილებით მეტი სიკვდილი დაფიქსირდა და მოსახლეობის ბუნებრივი კლება 2005 წლის შემდეგ ყველაზე მაღალი იყო. ეპიდემიამ შეზღუდა უცხოელი იმიგრანტების შემოდინება და 2020 წელს რუსეთი უცხოური იმიგრაციის გზით მხოლოდ დაახლოებით 100,000 ადამიანს შეავსებს. მოსახლეობის ბუნებრივი კლებისა და უცხოური იმიგრაციის მკვეთრი შემცირების კომბინაციამ 2020 წელს რუსეთში მოსახლეობის დაახლოებით 600 000-ით შემცირება გამოიწვია, რაც 2019 წელთან შედარებით 18-ჯერ მეტია და 2003 წლის შემდეგ ყველაზე დიდი მაჩვენებელია.

2019 წელს რუსეთის მოსახლეობის 65 წელს გადაცილებული წილი 14%-ს შეადგენდა, ხოლო 2021 წლის დასაწყისისთვის 15.5%-ს მიაღწია. მიუხედავად იმისა, რომ რუსეთის დაბერების პრობლემა ისეთი სერიოზული არ არის, როგორც იაპონიისა და ევროპის ქვეყნებში, მან მიაღწია განვითარებული ქვეყნების, როგორიცაა აშშ, ავსტრალია და კანადა, დონეს და „გამდიდრებამდე დაბერების“ ფენომენი სულ უფრო და უფრო თვალსაჩინო ხდება. მეორეც, გენდერული დისბალანსის ძველი პრობლემა კვლავ გადაუჭრელი რჩება. 2021 წელს რუსეთის მოსახლეობის 46.3%-ს მამაკაცები და 53.7%-ს ქალები შეადგენენ, რაც თითქმის 11 მილიონით მეტი ქალის ტოლფასია, ვიდრე მამაკაცებისა.

უახლესი გამოკითხვა

რუსეთის ფედერალური სტატისტიკის ბიუროს მონაცემებით, 2020 წლის დასაწყისის მონაცემებით, რუსეთის მოსახლეობა 146,781 მილიონს შეადგენდა, რომელთაგან 32 მილიონზე მეტი 60 წელზე უფროსი ასაკის იყო, რაც მთლიანი მოსახლეობის 21,8%-ს შეადგენს.

კონკრეტული მონაცემების თანახმად, 2020 წლის დასაწყისის მდგომარეობით, რუსეთის მოსახლეობა 146,781 მილიონს შეადგენდა, მათ შორის 68,097 მილიონი მამაკაცი და 78,684 მილიონი ქალი. კონკრეტული ასაკობრივი ჯგუფების მიხედვით:

1) 0-9 წლის ასაკის 18 მილიონზე მეტი ბავშვია და 10-19 წლის ასაკის 14.7 მილიონზე მეტი მოზარდი;

2) 20-29 წლის ასაკის 17.3 მილიონზე მეტი ახალგაზრდაა, 30-39 წლის ასაკის 24.4 მილიონი და 40-49 წლის ასაკის 20.3 მილიონი ახალგაზრდა;

3) 50-59 წლის ასაკის 19.8 მილიონი პენსიონერია;

4) 60 წელზე უფროსი ასაკის 32 მილიონზე მეტი ადამიანია, რაც მთლიანი მოსახლეობის 21.8%-ს შეადგენს.

რუსეთის ფედერაცია

2022 წლის მონაცემებით, რუსეთის ფედერაციის მოსახლეობის განაწილება ასეთია:

სულ მოსახლეობა	144,732,514	100%
არასრულწლოვანი მოსახლეობა	25,685,450	17.75%
მუშაობს ასაკი მოსახლეობა	96,329,309	66.56%
ხანდაზმულები მოსახლეობა	22,717,755	15.70%

2051 წელს შრომისუნარიანი მოსახლეობა მთლიანი მოსახლეობის 60%-ზე ნაკლები იქნება. მთლიანი მოსახლეობის პიკს 1994 წელს მიაღწია, 148 932 648 ადამიანით.

2050 წელს რუსეთის ფედერაციის მოსახლეობის 24.12%-ს ხანდაზმული მოსახლეობა შეადგენს და მოსახლეობის დაბერების პრობლემა სერიოზულია. [მსოფლიო ბანკის გლობალური სტატისტიკა]

სურათი 2 [მსოფლიო ბანკის გლობალური სტატისტიკა]